عمق تنهاییت رو با چی اندازه می گیری؟
با تعداد آدمایی که ازت دورن و هر روز توی خیالت باهاشون حرف می زنی،
یا با تعداد دنیاها و شخصیتهای خیالی که توی ذهنت می سازی،
یا با تعداد دفعاتی که دهنتو باز می کنی ولی حرفتو می خوری،
یا شاید با تعداد کتابایی که توی یک هفته می خونی یا ساعتایی که توی کتابخونه می شینی،
شایدم با تعداد ماسکهایی که به صورتت می زنی،
قهقه های بلند و بی معنی،
یا روزهایی که سردردت طول می کشه،
دفعاتی که این کامپیوتر در روز روشن و خاموش میشه...
بگو، عمق تنهاییتو با چی اندازه می گیری؟
با چه واحدی؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر