یک شعر مدرن

چگونه فراموشت کنم
وقتی که نام تو
رمز ورودِ تمامِ بودنهای من است.

«نازار دلی را که تو جانش باشی»

....
دانی که به دیدار تو چونم تشنه؟
هر لحظه که بینمت فزونم تشنه

من تشنه ی آن دو چشم مخمور تو ام
من تشنه ی آن دو چشم مخمور تو ام
عالم همه زین سبب به خونم تشنه
عالم همه زین سبب به خونم تشنه
عالم همه زین سبب به خونم تشنه

مولانا، اجرای استاد شجریان

بی تو

هزار شعر می توان سرود،
هزاران ردیفِ پر معنا،
امّا هیچکدام نمی گویند
در این خیابانهای بارانزده، 

                                   چقدر 

                                             جای تو
                                                      زیر چتر من
                                                                      خالیست.