رفیق شفیق دوران لیسانس* همیشه می فرمودند:« هر وقت فکر می کنم به آخر خط رسیدم و اعصابم تا آستانهٔ پاره شدن کِش آمده اند، اتفاقی می افتد که بیشتر کِشم می آورد. همیشه تعجب می کنم چقدر توانایی کِش آمدن و تحمل کردن دارم.»
این روزها بسیار یادشان می کنیم!
*و البته که رشتهٔ ایشان مکانیک بود!
این روزها بسیار یادشان می کنیم!
*و البته که رشتهٔ ایشان مکانیک بود!
۲ نظر:
جالب اينه كه هنوز هم داريم كش مي آييم.
از شانس عالی ماست نازنین! شاید هم سخت می گیرد جهان بر مردمان سختکوش!
ارسال یک نظر