کتابی در رابطه با مراقبه و اثراتش در بهبود زندگی روزمره می خواندم. این بخش نظرم را جلب کرد:«هدف از مراقبه خالی کردن ذهن از تفکرات یا احساسات نیست. هدف رسیدن به مرحله ایست که افکار و احساسات وزن و اثرشان را از دست می دهند و ظاهر شدنشان بر صفحه ذهن، شما را مشوش نکرده و از درک آنچه واقعاً هستند (یعنی تنها افکار و احساساتی گزرا) باز ندارد.»
پس از سالها بسیارمفید بود دانستن اینکه موضوعات پرت کنندهٔ حواس همیشه هستند و حضورشان دلیل ناموفق بودن مدیتیشن نیست. تا زمانی که به مراقبه ادامه داده و این بهانه ها را نادیده بگیریم همچنان در مسیر صحیح هستیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر