یه وقتایی باید «نامه های ری را»ی صالحی را خووند یا «افسانه»ی نیما رو یا «مسافر»ِ سهراب رو. یه وقتایی باید بین کلمه ها گم شد. یه وقتایی باید اون خودنویس قدیمی رو جوهر کرد یا گشت اون روان نویس کهنهٔ سیاه رو پیدا کرد، دفتری رو که کاغذاش دیگه زرد شده رو باز کرد و نوشت و نوشت ونوشت ... و گم شد میان کلمه ها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر